საბჭოთა და ქართული კინოს ისტორიაში ჯერჯერობით
ვერავინ მოხსნა ქართველი კინორეჟისორის, მიხეილ კალატოზიშვილის რეკორდი. მისი “მიფრინავენ წეროები” ერთადერთი საბჭოთა ფილმია, რომელიც აღინიშნა კანის კინოფესტივალის მთავარი პრიზით. უფრო მეტიც, 2001 წელს, ყოფილი საბჭოთა რესპუბლიკების კინემატოგრაფისტთა გამოკითხვის შედეგად, “მიფრინავენ წეროები” ყველა დროის საუკეთესო საბჭოთა ფილმად გამოცხადდა.
საქართველოში ბევრმა არ იცის, ვის ოჯახში გაიზარდა კანის ფესტივალის “ოქროს პალმის” მფლობელი მიხეილ კალატოზიშვილი. არ იციან, მაგალითად, რომ კალატოზიშვილის – ბებია მაკრინე ავალიშვილი სწორედ ის ქალია, ილიას და აკაკის ლექსები რომ მოქარგა სუფრაზე, არ იციან, რომ კალატოზიშვილის დეიდები მისიონერები იყვნენ ჩინეთში, მაგრამ თითქმის არავინ იცის მთავარი – რატომ დატოვა 1933 წელს სამშობლო მიხეილ კალატოზიშვილმა და რატომ გახდა “მიხეილ კალატოზოვი“.
ეს წიგნი კალატოზიშვილის ბიოგრაფიის და შემოქმედების ანალიზია. შემოქმედება, როგორც ბიოგრაფია და ბიოგრაფია, როგორც კინო. როგორ მოხდა, რომ სტალინური ეპოქის ერთ-ერთი ყველაზე კონიუქტურული ფილმის ”ვალერი ჩკალოვის” ავტორმა მიხეილ კალატოზოვმა თავისი ”მიფრინავენ წეროებით” პირველმა აცნობა კინოს სამყაროს ”დესტალინიზაციის ეპოქის” დასაწყისი… როგორ მოხდა, რომ 60-იან წლებში უკვე სახელოვანი და ტიტულოვანი რეჟისორი ფორმალისტად მონათლეს? რა შეცვალა ”ჯიმ შვანთეს” ავტორმა, მიხეილ კალატოზიშვილმა კინოს ენაში?
ილაუნის გზამკვლევი